Romiosini en andere gedichten

Samenvatting

Yannis Ritsos, werd geboren op 1 mei in 1909, in Monemvasià, jongste van vier. In 1917 schrijft hij zijn eerste verzen, schildert en musiceert. Hij krijgt een eerste aanval van tbc. In 1922 «de catastrofe»: een half miljoen Grieken wordt verdreven uit W.Kl.Azië: vader geruïneerd, gezin ontredderd. In 1925 gaat hij naar Athene, studeert talen, werkt, dicht. De tbc bezorgt hem een doodsobsessie, de redding: poëzie, levensdoel: «mijn volk helpen» = sociaal-revolutionair ideaal, behoudt dit levenslang; begint gedichten te publiceren. In 1933 wordt hij artistiek verantwoordelijke bij een linkse politieke beweging en werkt als lector en corrector; voorziet eerste dichtbundel Van 1940 tot 1944 duurt de oorlog en de bezetting. Hij sympathiseert met het Verzet: wordt gezocht, leeft onderge ...doken bij wisselende vrienden. In 1945 sluit hij zich aan bij E.L.A.S., het Grieks Volks Bevrijdings Leger. In 1948 wordt hij opgepakt en tot 1952 gedeporteerd: Lemnos, Makronissos. In 1952 terug te Athene waar hij werkt als journalist voor «De Dageraad». In 1956 reist hij naar Moskou als lid Centraal Buro Gr. Komm. Partij en ontvangt de Griekse Nationale Prijs Poëzie. In 1960 wordt zijn cyclus «Epitafios» op muziek gezet door Theodorakis. Ritsos wordt steeds meer geliefd door het volk'; begin talloze toespraken en poëzielezingen zijn «Romiosini» wordt op muziek gezet door Theodorakis. Van tot 1967-1973: rechtse staatsgreep = het kolonelsregime': Ritsos wordt opgepakt en gedeporteerd naar de gevangeniseilanden Gyaros en Leros, daarna huisarrest op Samos. In 1970 schrijft de «18 liedjes», op vraag van Theodorakis die ze componeert. Het werk van Ritsos werd met talloze internationale poëzieprijzen bekroond en in vele talen vertaald en gepubliceerd. In 1989 verschijnt zijn laatste dichtbundel, de 109de: «Momentopnamen». Hij overlijdt in 1990 op 10 november te Athene.