De toekomst heeft een lang verleden

Samenvatting

In 2006 komen uit een tot dan toe onbekend maar goed bewaard familiearchief foto\'s, brieven, kaarten en andere documenten in handen van de schrijfster Els Kiewik-Peters. Gegevens en informatie over een grotendeels verzwegen familiegeschiedenis die een tipje van de sluier oplichten over wat er gebeurde toen WO II diep ingreep in het gezin Peters. Zoon Jan wordt op 16 juli 1944 gearresteerd en na vijf dagen gedwongen voor dwangarbeid naar Braunschweig af te reizen. Meer dan een jaar verblijft hij in een door oorlog zwaar geteisterd Braunschweig, waar de Duitse oorlogsindustrie continue doelwit van Geallieerde bombardementen is; samen met duizenden dwangarbeiders uit heel Europa een dagelijkse strijd voerend om te overleven. Zijn vader Bernard, 49 jaar en dus net nog behorend tot de groep ... mannen tussen 17 en 50 jaar waarop de Duitsers tijdens de beruchte Hilversumse Razzia van 23 oktober 1944 jacht maken, kan niet anders dan zich melden op het Sportpark. Samen met meer dan 1000 lotgenoten verlaat hij die maandagavond te voet, in een lange colonne, Hilversum, richting Kamp Amersfoort; Hij zal niet meer terugkeren. Na de oorlog wordt door de familie nooit meer gesproken over Bernard en over de tijd in Braunschweig van Jan. Kleindochter en dochter Els heeft getracht voor familie en nabestaanden, na uitvoerig onderzoek, de laatste twee maanden van het leven van haar grootvader en het jaar door haar vader Jan doorgebracht in Braunschweig in beeld te brengen. Hiermee beoogt zij het familieverdriet en de pijnlijke, verzwegen verhalen en ervaringen alsnog van woorden te voorzien. Tijdens het proces van schrijven komt zij veel mensen tegen die net als zij, eerste, tweede maar soms zelfs 3e na-oorlogse generatie nabestaanden van dwangarbeiders, bezig zijn puzzelstukjes uit een onbekend verleden met elkaar in verband te brengen om zo duidelijkheid te verkrijgen over het lot van (groot-) vaders, (oud-) ooms of andere dierbaren. De doorgemaakte traumatische ervaringen in Nazi-Duitsland en de na-oorlogse zwijgzaamheid hierover drukten onmiskenbaar een stempel op het latere leven van deze mannen en daarmee op de levens van hun gezins- en familieleden. Dit heeft haar doen besluiten dit boek voor een groter publiek toegankelijk te maken. In liefde- en eervolle herinnering en nagedachtenis aan haar grootvader en vader maar ook aan al hun meer dan 600.000 Nederlandse lotgenoten in de Duitse Arbeitseinsatz. Opdat het niet wordt vergeten.