Het geheim van de Valeriusstraat

Samenvatting

Telkens wanneer Luuc Kooijmans als kind de huiskamer van zijn grootouders in de Amsterdamse Valeriusstraat binnenstapte, werd zijn blik onweerstaanbaar getrokken door een portret aan de muur. Statig ingelijst hing daar een uitvergrote foto van een jongen die dromerig voor zich uit staarde. Dat is oom Wim, werd hem verteld, die is in de oorlog door de Duitsers doodgeschoten. Meer kreeg hij niet te horen: zo prominent als het portret aan de muur was gehangen, zo onbespreekbaar bleek het verhaal erachter. Hij besloot uiteindelijk zelf op zoek te gaan naar het tentoongestelde geheim. De cruciale gebeurtenis bleek te hebben plaatsgevonden op een vroege ochtend in april 1942. Wim, een stille, begaafde jongen van negentien, werd van zijn bed gelicht, tot ontsteltenis van zijn nietsvermoedende ouders, ... die lid waren van de NSB. In dit boek reconstrueert Kooijmans die gebeurtenis. Dankzij een unieke collectie dagboeken, brieven en memoires kan hij aan tafel zitten bij een heftige discussie over Hitler. Hij is aanwezig bij de oprichting van een verzetsgroep, maar verblijft ook een zaterdagmiddag bij de Jeugdstorm. Hij beschrijft de reacties in het tussen collaboratie en verzet verscheurde gezin terwijl hij van zeer nabij volgt hoe Wim in een Duitse strafgevangenis toeleeft naar een onverbiddelijk doodvonnis. Het geheim van de Valeriusstraat vertelt een ontroerend en meeslepend verhaal, dat de oorlog op een zeldzaam genuanceerde manier invoelbaar maakt. Over De doodskunstenaar: 'Kooijmans is een uitzonderlijk biograaf, alles wordt onder zijn handen spannend en interessant. (...) in een woord: meesterlijk.' Het Parool Over Gevaarlijke kennis: 'Kooijmans maakt er een menselijke geschiedenis van, waarin het zindert en zingt.' de Volkskrant 'Een schitterend boek.'NRC Handelsblad 'Zijn stijl wordt gekenmerkt door mooie, sobere zinnen waarmee hij op onderkoelde wijze de mensen liefdevol en haarscherp schetst.' Nederlands Dagblad Historicus Luuc Kooijmans (1956) heeft veelvuldig bewezen dat hij een complexe geschiedenis helder en indringend kan vertellen. Hij is auteur van boeken die niet alleen lof hebben geoogst in wetenschappelijke kringen, maar ook door een breder publiek worden gewaardeerd. In 2008 werd Gevaarlijke kennis bekroond met de Grote Geschiedenis Prijs en met de Greshoffprijs van de Jan Campert Stichting. Hij schreef daarnaast onder meer De doodskunstenaar, Het orakel en De geest van Boerhaave. In 2004 ontving hij van het Prins Bernhard Cultuurfonds een oeuvreprijs op het terrein van de geesteswetenschappen. Zijn werk werd vertaald in het Engels, Russisch en Pools.