De Muur 42

Samenvatting

\'Iedereen die denkt alles te weten over Kai Reus, zal in deze aflevering van De Muur bedrogen uitkomen.\'Zo begon het editorial op deze plaats vijf jaar geleden, in Muur 22.Wij kunnen de openingszin herhalen. Helaas. Waar Thijs Zonneveld toen, in het najaar van 2008, doordrong tot de diepste overpeinzingen van het onfortuinlijke Noord-Hollandse reuzentalent, pakt Fred Segaar in deze Muur de draad weer op. Het resulteert in een verhaal vol deemoed en ontroering. In diezelfde Muur 22 stond een hoopvol gesprek met Bauke Mollema: alstublieft Nederland, er gaat niets boven Groningen. Voorbije Tour heeft wielerminnend Nederland genoten van de langzaam maar zeker tot volle wasdom reikende noorderling. \'Bau\' vergaat het goed, kan zich richten op vóóruitkijken.Ook ... de carrière van Kai Reus was boordevol belofte. Tót die fatale val op training; het is bekend. Sindsdien lijkt de duisternis Reus te achtervolgen. Sommige renners blijft niets bespaard. Zo veel tegenslag - of het nooit ophoudt.Nando Boers ging voor zijn tiende \'Beroep: wielrenner\' al vroeg in het jaar twee koppen koffie drinken met Marcel Kittel. Boers had het gevoel dat de Duitse Argos-sprinter het leven van Mark Cavendish weleens flink zuur zou kunnen gaan maken. Het interview staat nóg als een huis, de historie onderstreept Boers\' gelijk.Wiep Idzenga bewijst in zijn tiende reconstructie van een bijzondere foto dat je de hoofdrolspeler niet tot op het bot hoeft te interviewen, als die daar geen zin in heeft, om toch tot een boeiend artikel te komen. De plas van Gerben Karstens (of van Jan Leijs?) in de Ronde van Lombardije 1969 blíjft even zuur. Weet u trouwens hoe een Giro d\'Italia er aan de achterkant uitziet? Het fotoproject van de ploegleiders Michel Elijzen en Christian Meier beslaat drie weken hotelkameruitzicht. De sport van al zijn schmink ontdaan. Het is een thema waarop je eindeloos kunt variëren.